Unutulmaz eserlere imza atan şair ve yazar Özdemir Asaf’ın ölümünün üzerinden 43 yıl geçti.
Mehmet Asaf Beyefendi ile Hamdiye Hanım’ın ikiz çocuklarından biri olarak 11 Haziran 1923’te Ankara’da doğan şairin asıl adı “Halit Özdemir Arun”dur.
7 yaşında babasını kaybeden Asaf, ailesiyle birlikte İstanbul’a taşınarak Galatasaray Lisesi ilkokulunda eğitimine başladı.
Acıbadem’deki konağında dikiş kursu açarak ailesinin geçimini sağlayan Hamdiye Hanım, soyadı kanununun çıkmasının ardından saf, saf anlamına gelen “Arun” soyadını seçti.
İlk şiiri 1939 yılında Servet-i Fünun-Uyanış dergisinde yayımlanan Asaf, 1941 yılında 11. sınıftayken ek sınavla girdiği Kabataş Erkek Lisesi’nden 1942 yılında mezun oldu.
Özdemir Asaf, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden mezun olduktan sonra 3. sınıfa kadar İktisat Fakültesi’nde, bir yıl da Gazetecilik Enstitüsü’nde okudu.
Dönemin gazete ve dergilerinde şiirleri yayımlandı.
“Zaman” ve “Tanin” gazetelerinde de çevirmenlik yapan Asaf, “Büyük Doğu”, “Varlık”, “Yenilik”, “Amaç”, “Kaynak”, “Edebiyat Dünyası”, “Şadırvan” gibi şiirler yazdı. “, “Yeditepe”, ” “Seçme Hikayeler”, “Yenilik”, “Vatan”, “Dost”, “Türkçe” ve “Türk Dili” adlı gazete ve dergilerde yayımlandı.
Çeviri şiirler de yazan şair, 1942 yılında sigorta yapımcısı olarak çalışmaya başladı ve 1945 yılında Pitigrilli’nin “Hiçbir Kadın Bana Hayır Demedi” adlı öykü kitabını Türkçeye çevirdi.
14 Eylül 1946’da Sabahat Selma Tezakın ile evlendi ve çiftin 1948’de Seda adını verdikleri bir kızları oldu.
Asaf, askerlik görevinden sonra 1951’de Cağaloğlu Molla Fenari Sokak’ta Sanat Matbaası’nı, 1955’te Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu. Aynı yıl ilk şiir kitabı olan “Dünya Gözlerimden Kaçtı”yı yayımladı.
1961 yılında “Yuvarlak Köşeler” adlı kitabında şiirin ve yazarın işlevine ilişkin görüşlerini sunan Asaf, 1962 yılında Yıldız Moran ile ikinci kez evlendi ve bu evlilikten Gün, Olgun ve Etkin adında çocukları dünyaya geldi. .
1962 yılında “Yumuşaklık Değil” adlı kitabını yayınlayan Asaf’ın şiirleri Moran tarafından İngilizceye çevrildi ve 1963 yılında “Gitmek İçin” adıyla yayımlandı.
Belçika Uluslararası Şiir Bienali’ne konuk oldu
1959 yılında Türk Edebiyat Derneği’ni temsilen Belçika Uluslararası Şiir Bienali’ne konuk olan Asaf, 1966 yılında Makedonya Yazarlar Birliği’nin konuğu olarak Yugoslavya’da düzenlenen Şiir Kongresi’ne de katıldı.
1970 yılında Yuvarlak Masa Yayınları ve matbaasını kapatan Asaf, rahatsızlığı nedeniyle 1979 yılında Vakıf Gureba Hastanesi’nde tedavi görmeye başladı.
Hayata şiirin penceresinden bakan Özdemir Asaf, 28 Ocak 1981’de 58 yaşında İstanbul’da vefat etti ve Aşiyan Mezarlığı’na defnedildi.
Eserleriyle Türk edebiyatının unutulmaz isimlerinden biri olan Asaf, eserlerini çoğunlukla dörtlükler ve ikilemler tarzında yazmış, hiciv ve ironi unsurlarını da kullanmıştır.
Sonraki yıllarda satır sayısını azaltarak kelime oyunu içeren şiirler yazmaya başlayan şair, eserlerinde çoğunlukla insani ve toplumsal ilişkilere ilişkin konuları ele almıştır.
“Seni bir ömür bitirmeyeyim/Sana hep yeniden başlamak isterim”, “Sana gitme demeyeceğim/Ama gitme Lavinia”, “Yaşamak değil/Bu telaş” gibi unutulmaz satırlar beni öldürür” ve “Yalnızlık paylaşılmaz/Paylaşılırsa yalnızlık olmaz” Çevresinde nazik ve duygusal bir insan olarak tanınan ve yazan usta şairin ölümünden sonra bazı eserleri yayımlandı.
Şiirlerinde “sanat sanat içindir” anlayışını tercih eden, içerik ve biçim açısından ideoloji, teoloji ve ideolojiden uzak duran Asaf, şiiri herhangi bir kesimden veya herhangi bir kimseden etkilenmeyecek kadar özgür görmüş ve bu bağlamda şiiri hiçbir akımdan etkilenmeden kendine özgü bir üslup ortaya koymuştur.
İşler
Şiirleri: “Dünya Beni Özledi” (1955), “Sen Sen Sen” (1956), “Kapı Önünde” (1957), “Yumuşak Şeyler Değil” (1962), “Nasılsın” (1970), “Çiçekleri Yeme” (1975), “Ben Değildim” (1978), “Bugün ve Bugün” (1984), “Benden Sonra Mutluluk”, “Çiçek Senfonisi” (2008), “Yapma” Bana Bak, Ben Senin Baktığın Gibi Olacağım” (2012), “Yalnızlığa Övgü”
Atasözü: “Çemberin Köşeleri” (1961), “Çemberin Köşeleri-2” (1988), Öykü: “Dün Yağmur Yağacak” (1987), Deneme: “Özdemir Asafça” (1988)
